Геометрия және өнер.
Геометрия
— ерте замандарда шыққан ғылымдардың бірі, оның тарихы да әріректен басталады.
Сапалық өзгерістерге ұшырап, жаңа сатыларға көтерілу дәрежесіне қарай
Геометрияның даму жолын 4 дәуірге бөлуге болады.
Бірінші
дәуір өте ерте заман мен біздің заманымыздан бұрын 5 ғасыр аралығын қамтиды. Бұл
дәуірдің басталған уақытын кесіп айтуға болмайды. Қарапайым Геометриялық
ұғымдар әр кезде және әр жерде шыққан. Алғашқы мәліметтер
Ежелгі Шығыс елдерінде — Мысыр мен Вавилонда, Грекияда, кейінірек Үндістанда
пайда болған. Ертедегі мысырлықтар Нілдің жағасындағы құнарлы топыраққа бидай
егіп күнелткен. Ніл жыл сайын тасып, жағадағы учаскелердің белгіленген
шекараларын бұзып кетіп отырған. Ал шаруалар су қайтқан сайын өз жерлерін өлшеп
барып, айырып алатын болған. Учаскелердің ұзындығын, енін, жиек сызығын үнемі
өлшеу нәтижесінде қарапайым ережелер пайда болған. Нілдің таситын және қайтатын
уақыттарын бақылау нәтижесінде Мысыр күнтізбесі шыққан. Уақыт есебі
жұлдыздардың өзара және көкжиекпен жасайтын бұрыштарын (бұл бұрыштардың
төбелері бақылаушы тұрған жерде болады) өлшеуді қажет етеді. Мысыр патшалары —
перғауындар (фараондар) өздеріне ескерткіш және зират ретінде, тірі күндерінде,
зәулім құрылыстар — пирамидалар салдырған. Пирамида салу жұмыстары өлшеу
әдістерін бірсыдырғы жүйеге келтіре отырып, кеңістіктік Геометрия мен
механиканың дамуына ықпал етті. Бізге жеткен матем. папирустар Ежелгі Мысыр
математикасының бертінгі ғасырларына жатады. Папирустардағы аудан мен көлем жөніндегі
есептердің көпшілігі дұрыс шығарылған. Бірақ ережелердің ешқайсысы
дәлелденбеген. Үшбұрыштың, трапецияның, дөңгелектің ауданы жуық түрде
есептелген, табандары квадрат болып келген қиық пирамиданың көлемі дәл
табылған. Ежелгі Вавилон Геометриясының деректері балшықтан иленіп жасалған
тақташаларға жазылып қалған. Оларға қарағанда ұзындық, аудан, көлем жөніндегі
мысырлықтар білген есептерді вавилондықтар да шығара білген. Вавилондықтар
кейбір дұрыс көпбұрыштарды, қиық конусты, тағыда басқа қарастырған, шеңберді
360 градусқа бөлуді шығарған, есептерді теңдеулерге келтіруді жақсы білген,
Геометрияны астрономияға қолдана бастаған. Вавилондықтарға Пифагор теоремасы да
белгілі болған. Кейбір Геометриялық деректер Ежелгі Үндістан мен Қытайда да
кездеседі. біздің заманымыздан бүрын 7—6 ғасырларда гректердің арасынан
ғылыммен арнайы шұғылданатын, табиғат құбылыстарын зерттейтін оқымыстылар
шықты. Олардың кейбіреуі білім іздеп, ел кезіп, көрші халықтардың тұрмысымен,
ғыл.-мәдени табыстарымен танысып, саяхаттар жасады, Мысыр мен Вавилонға барып
жүрді. Өндіргіш күштердің дамуы, нақты фактілердің молаюы, оқымыстылардың ой
өрісінің өсуі матем. сөйлемдерді тексеру және дәлелдеу әдістерін тудырды.
Мысалы, радиусы r-ге тең дөңгелектің ауданын мысырлықтар 256 r2 : 81 деп,
вавилондықтар 3 r2 деп есептеген. Осылардың дұрысын таңдап алу үшін тиісті
сөйлемді — теореманы дәлелдеу керек болды. Бірталай теоремаларды Фалес,
Пифагор, Гиппократ, Демокрит дәлелдеді. Дәлел-демелердің дұрыс қалыптасуына
философия ғылымының да ықпалы болды. Сөйтіп, біздің заманымыздан бұрын 5
ғасырда Геометрия өзіне тән ұғымдары мен әдістері бар жүйелі ғылым дәрежесіне
көтерілді. Осы дәуірдің аяғында Гиппократ, Феодесий, тағыда басқа “Геометрия
негіздері” деген атпен көлемді кітаптар жазды. Екінші дәуірдің басы болған
Евклид еңбектері шыққанда бұл кітаптар кейін ысырылып, ақыры мүлде ескерусіз
қалып қойды.
Екінші
дәуір — Евклидтен Р. Декартқа дейінгі кезең; ол 2 мың жылға созылды. Евклид
Геометрияның өзіне дейінгі табыстарын жинап, талдап, қорытып, бір ізге түсіріп,
біздің заманымыздан бұрын 300 жылы шамасында “Негіздер” атты, 13 бөлімнен
құралған шығарма жазды. Онда Геометрия аксиомалар мен қағидалар (постулаттар)
негізінде логикалық жолмен құрылған жүйелі дедуктивтік ғылым (кеңістіктік
пішіндер мен қатынастар туралы ғы-лым) дәрежесінде баяндалды. “Негіздерде” 121
анықтама, 5 қағида, 9 аксиома, 373 теорема келтірілген. Осы күнгі элементар
Геометрия, жалпы алғанда, Евклид қалыбынан шыққан. Геометрияға Архимед пен
Аполлоний де ірі үлес қосты. Бұлардың біріншісі — дөңгелектің, парабола
сегментінің ауданы, пирамиданың, конустың және шардың көлемі жөніндегі
теоремаларды, тағыда басқа тұжырымдады, ал екіншісі — конустық қималарды мұқият
зерттеп, құнды ғыл. мұра қалдырды. Астрономиямен шұғылданған — Гиппарх, К. Птолемей,
Менелай, тағыда басқа сфералық Геометрия мен тригонометрияны қалыптастырды.
Евклид, Архимед, Аполлоний заманы грек геометриясының “алтын ғасыры” болған
еді. Одан кейін
Үшінші
дәуір Р. Декарттан Н.И. Лобачевскийге дейінгі 200 жылды қамтиды. Бұл дәуірде
аналит., проективтік және дифференциалдық Геометриялар пайда болды.
Аналитикалық геометрия координаттар әдісіне сүйенеді. Онда нүктенің орны сандар
арқылы, ал сызықтар мен беттер теңдеулер арқылы анықталады. Геометрияның бұл
саласының іргесін Декарт пен француз математигі П. Ферма (1601 — 65) қалады, ал
оны француз математигі А. Клеро (1713 — 65) мен Л. Эйлер кемелдендірді.
Фигураларды проекциялар арқылы түрлендіру жолдарын зерттеу нәтижесінде
проективтік Геометрия қалыптасты. Бұл бағытта француз математигі Ж. Дезарг
(1593 — 1662), Б. Паскаль, француз математигі Ж. Понселе (1788 — 1867), неміс
математигі К. Штаудт (1798 — 1867), швейцар математигі Я. Штейнер (1796 — 1863)
жемісті еңбек етті. Кеңістіктегі фигураны жазықтықта кескіндеу жолдарын талдап,
француз математигі Г. Монж (1746 — 1811) сызба Геометрияны жасады.
Төртінші
дәуір Лобачевский еңбектерінен басталады. Өз зерттеулерінде Лобачевский үш
принципке сүйенді. Олар: Евклид Геометриясы болуға тиіс және ол бірден-бір
Геометрия емес; аксиомаларды өзгертіп, жаңа Геометрияжасауға болады; нақты
кеңістікке қандай Геометрия сәйкес келетіндігін тәжірибе көрсетеді. Лобачевский
Евклидтің 5-қағидасын (постулатын) өзінің басқа аксиомасымен (Лобачевский
аксиомасы деп аталатын) ауыстырып, жаңа Геометрия жасады.
Қазіргі
Геометрия, кеңістік пен фигураны жиын ұғымы арқылы анықтайды. Онда кеңістік
әдеттегі қатынастар сияқты, дәйекті қатынастар тағайындалған элементтердің
(“нүктелердің”) жиыны ретінде қарастырылады. Тиісті қатынастар тағайындалған
жағдайда, сәуле түстерінің жиыны, [0; 1] кесіндісіндегі үздіксіз функциялардың
жиыны, тағыда басқа “кеңістіктер” құрастыра алады. Сәуле түстері, күйлер,
функциялар сол сәйкес “кеңістіктердің” “нүктелері” рөлін атқарады. Негізгі
кеңістіктік қатынастар ретінде “ара қашықтық”, “іліктестік”, “нүкте аймағы”,
“сәйкестік”, тағыда басқа ұғымдар алынады. Жиындар мен қатынастарды әр түрлі
етіп алып, әр түрлі Геометрияларды құрастыруға болады. Соңғы кезде өлшемдерінің
саны шектеулі болатын кеңіс-тіктің Геометриясы қалыптасты. Ол функционалдық
анализ курсында баяндалады.
Қазіргі
Геометрия, кеңістік пен фигураны жиын ұғымы арқылы анықтайды. Онда кеңістік
әдеттегі қатынастар сияқты, дәйекті қатынастар тағайындалған элементтердің
(“нүктелердің”) жиыны ретінде қарастырылады. Тиісті қатынастар тағайындалған
жағдайда, сәуле түстерінің жиыны, [0; 1] кесіндісіндегі үздіксіз функциялардың
жиыны, тағыда басқа “кеңістіктер” құрастыра алады. Сәуле түстері, күйлер,
функциялар сол сәйкес “кеңістіктердің” “нүктелері” рөлін атқарады. Негізгі
кеңістіктік қатынастар ретінде “ара қашықтық”, “іліктестік”, “нүкте аймағы”,
“сәйкестік”, тағыда басқа ұғымдар алынады. Жиындар мен қатынастарды әр түрлі
етіп алып, әр түрлі Геометрияларды құрастыруға болады. Соңғы кезде өлшемдерінің
Қазақстан
математиктерінің Геометриядан жүргізген зерттеу жұмыстары (ҚазМУ-де 1950
жылдары) акад. А.Д. Александровтың ықпалына байланысты болды. Ол беттер
теориясын әрі қарай дамыту мәселесін қойды. Сөйтіп беттердің кең класын екі
дөңес беттің айырмасы ретінде қарастыруға болатынын көрсетті. В.В. Стрельцовтың
еңбектері беттердің жалпы теориясына арналды. Д.Ш. Юсуповтың зерттеу жұмыстары
Лобачевский және эквиаффиндік кеңістіктерде шекті бұрылысы және шекті толық
бұралуы бар реттелмеген сызықтардың жалпы теориясына байланысты болды. К.П.
Персидский өз еңбегінде Евклид кеңістігіндегі Лобачевский геометриясының
түсіндірмесін берді. [2]
Феликс Клейн 1872
жылы Эрланген программасында геометрия
түрлерін алғашқы рет зерттеу нысандарына байланысты зерттеген. Осыған
байланысты геометрияның келесі түрлері айқындалады:
·
Евклид
геометриясы
·
Планиметрия —
жазықтағы фигураларды зерттейді.
·
Стереометрия —
кеңістіктегі фигураларды зерттейді.
·
Проектілік
геометрия
·
Аффин
геометриясы
·
Сызба геометрия .
Сфералық
үшбұрыш
Қазіргі
заманның геометриясына тағы бөлімшелер қосылды:.
·
Көпөлшемді кеңістік геометриясы.
·
Евклидтық
емес геометрия.
·
Сфералық геометрия.
·
Лобачевский
геометриясы.
·
Риман геометриясы.
·
Аралуандық
геометриясы.
·
Топология
Пайдаланған
әдістеріне байланысты:
·
Аналитикалық геометрия
·
Алгебралық геометрия
Қарапайым
геометрия — геометрияның карапайым математикаға енетін бөлімі.
Қарапайым математика мен карапайым геометрияның шекарасы қатаң шектелмеген.
Қарапайым геометрия негізінен жалпы білім беретін мектептің оқыту
бағдарламасына сәйкес келгенімен пәндік ауқымы мұнымен шектелмейді.
Геометрия философияда және өнерде
Ежелгі
Грекиядан-ақ қалыптасқан геометрияның негізінде философиялық ұғымдар жатқан.
Геометрия жеті еркін өнерлердің бесіншісі болып саналады. Оның алдында Грамматика, Риторика және Диалектикадан тұратын Тривиум және Квадриумның үлкен
ғылымы - Арифметика бар
(Квадриумда Арифметика мен Геометриядан басқа - Музыка және Астрономия бар).
«Философия
мен Еркіндіктің үйленуі» трактатында Марциан Капелла осы жеті өнерді жеті әйел кейіпінде
бейнелеген. Қолында глобус пен циркуль ұстап тұрған Геометрияның қасына
Эвклидты көрсеткен.1893 жылы бұл
ғылымның құрметіне астероидты атаған:
Геометрия.
Оставьте свой комментарий
Авторизуйтесь, чтобы задавать вопросы.