Эссе на тему "Я-психолог"

Мен қандаймын

Алдымен соны білгін,

Өрт болса да жартысы өмірімнің

Өкініштен өрбіген қара өлеңді

Қырандардың қанаты деп ұғындым.

Не істемедім,

Көк шарлап самғап ұштым.

Өн бойыма бітсе де таңдағы ұшқын

Сүйем дедім сүйе алмай сан сүрініп,

Шырмауына түскенмін алданыштың.

Кей кездері сыр ашпас тұйық болдым,

Кей кездері жарысқан киік болдым.

Кей кездері уақытша болса дағы

Шынайы жүрегіммен сүйіп көрдім.

Тап-таза шындық!  Расында да мен сүйіп көрдім, іңгәләп дүние есігін аштым- өмірді сүйдім, әріп танып- білімді сүйдім,  сырлас таңдап- досымды сүйдім, жарымды тауып- жүрегімнің жартысын сүйдім, Ана атанып- бөбегімді сүйдім,  мамандық таңдап- кәсібімді сүйдім.  Менің жүрегім сүйіспеншілікке толы! Бұның бастауы- арманнан. Алдымен ойдың адамында ешқашан арман таусылмақ емес. Ардан туған адам әрқашан арман қуады және арман қуудан жалықпайды, туғаннан бастап сол арманның жетегінде жүреді, шегіне жетпейді, жетсе де жеткенін сезбейді. «Арманым жоқ»  дейтіндер қателеседі, я өтірік айтады. Адамның арманы болмаса- ертеңі болмағаны,  арманы бітсе- ертеңі бітеді, мақсаты түгесілгені. Менің де  қазіргі таңдағы бағдарымның, таңдауымның басты ұйытқысы- арман. Армандадым, жабырқап жүрген пенденің маңдайына тигізген алақаным арқылы жанымның бар жылуын дарытуды армандадым,  сөзіммен емдеуді, жүрегіндегі үрейге үміт отын үрлеуді, қиялына қанат қосып, мақсатына жетуіне  шыңдауды армандадым. Міне, осы армандарымның жетегіне еріп «Психология» атты үлкен әлемге аяқ бастым. Әрине,  психолог  болу оңайдың оңайы, жеңілдің жеңілі деп айта алмаймын, ол үшін төзімділік пен табандылық, жасап жатқан ісіне деген сенімділік және адам жанын ұғатын үлкен жүрек қажет. Психологты мен  ақ параққа теңеймін, парақ қандай таза болса психологтың жаны да сондай таза. Сол параққа күнделікті әртүрлі тағдырлар жазылады, ойлантады, толғантады. Сондықтан да психологтың жүгі ауыр.  Алайда мен психолог болғаныма еш өкінбеймін. Алдыма келген әр баланың жүрегіндегі мұңды, қорқынышты сейілтіп қуаныштың лебін ессем, өткінші  бала сезімдеріне жол тауып көрсетсем, отбасындағы кикілжіндердің кішкентай жүректеріне  тұнып қалмауы үшін арпалыссам, бойларына сенімділік, күш-қайрат, шынайылық сынды қасиеттерді дарытсам,  өмірдің жарқын жақтарына жол көрсетіп бағдаршам болсам- өзімнің психолог ретіндегі миссиямды адал орындап келе жатқандығым деп өз-өзіме баға берем. Дәрігерлер Гиппократ алдында ант етсе, мен Ар алдында ант еттім. Және де сол берген анттан еш секіріп кетпей, үміт отын маздатқалы келген жүректерге  от беріп, жабыққан жандарға пана болып келемін. Бұл менің өзімшілдігімнің көрсеткіші емес, бұл менің психолог ретіндегі, адам ретіндегі парызым деп білемін. Және солай ете бермекпін. Жүйрік жылдар екпініне ілестіріп кешегі мен бүгінгінің бәрін тарихқа айналдыруда. Ендеше, бүгінгі  бүлдіршін, жасөспірім ертең-ақ толысып, үлкен өмірден өз орнын тауып жатқанын көргенде менің де бір марқайып қаларым сөзсіз. Себебі оның жұдырықтай жүрегінде бір кездері мен тұтатқан бір от бар, мен үрлеген бір сәуле бар...

...Мен психологпын!

Айболатқызы Рауан

                                                        «№8 жалпы орта білім беретін мектеп»ММ      

                                                                                             педагог-психологі