План урока "Древняя Палестина" (всемирная история, 5 класс)

Старажытная Палесціна

Мэты ўрока:

адукацыйная – сфарміраваць у навучэнцаў уяўленні аб развіцці яўрэйскага народа і дзяржавы ў старажытныя часы;

развіццёвая – развіваць талерантнасць і павагу да іншых культур;

выхаваўчая – выхоўваць полікультурнасць сярод навучэнцаў

План урока:

1. Праверка дамашняга задання. Актуалізацыя ведаў

2. Засваенне новых ведаў

2.1. Прыродныя ўмовы

2.2. Паходжанне яўрэяў

2.3. Царства Ізраіль. Распад Ізраільскага царства

2.4. Рэлігія яўрэяў

3. Першапачатковае замацаванне ведаў. Рэфлесія

4. Пастаноўка дамашняга задання

Праверка дамашняга задання ажыццяўляецца з дапамогай прыёма «Пустая дошка»

Спіс словаў: пурпур, горад-дзяржава, калонія, Карфаген, алфавіт, гандль, Бейрут, Ліван

Вывучэнне пытання «Прыродныя ўмовы»(дадатак 1), прысвечаная разгляду геаграфічнага становішча Палесціны. Навучэнцы атрымоўваюць раздрукаваныя, але незапоўненыя карты, самастойна знаёмяцца са зместам пытання ў вучэбным дапаможніку і выконваюць заданне.

Вывучэнне пытання паходжанне яўрэяў ажыццяўляецца з дапамогай запаўнення логіка-візуальнай схемы, якая мае наступны выгляд:

 

Вывучэнне пытання «Царства Ізраіль. Распад Ізраільскага царства» выбудоўваецца з дапамогай раздзялення класа на дзве групы. Першая група знаёміцца і рыхтуе невялікае паведамленне пра асобу цара Давіда, другая група – пра цара Саламона (на падставе спецыяльна падрыхтаваных тэкстаў згодна дадатка 2)

Вывучэнне пытання «Рэлігія яўрэяў» адбываецца з дапамогай паведамлення настаўніка аб асновах іудаізма, а пасля матэрыял замацоўваецца з дапамогай запаўнення табліцы:

Колькасць багоў
Імя бога
Назва свяшчэннай кнігі

Першапачатковае замацаванне ведаў і рэфлексія адбываецца ў рамках адказаў на пытанні, размешчаныя на с.99 вучэбнага дапаможніка.

Дамашняе заданне: §23

Давід, сын Ясэя, заможнага чалавека з племя Юдавага, нарадзіўся ў Бэтлееме. У ранняй юнацкасці ён ужо адрозніваўся адвагай у паходах цара Саўла. Ён забіў у адзінаборстве Філістымскага волата Галіяфа, за што Саўл зрабіў яго начальнікам сваіх целаахоўнікаў і прыняў да свайго стала. Ён даў Давіда ў жонкі дачку сваю Мэлхолу, а сын яго Ёнатан зрабіўся бліжэйшым сябрам Давіда. Але так як Саўл западозрыў Давіда у тым, што той разам з Самуілам і групы святароў, незадаволенай царскаю уладай, склаў супроць яго змову, дык Давід прымушаны быў бегчы ад яго гневу.

Пасля ён падняў бунт супраць Саўла і ўступіў на Філістымскую службу. Калі ж Саўл і яго сын Ёнатан, сябар Давідаў, упалі ў бітве з філістымлянамі, Давід вярнуўся на радзіму і быў абвешчаны ў Хэўроне царом.

Давід выпрацаваў трывалую арганізацыю для сваёй дзяржавы. Адзін з гарадоў, названы ім Ерусалімам, ён абраў сваёй сталіцай. Ён пабудаваў сабе там палац, ўмацаваў горад і павялічыў яго перасяленнем туды жыхароў суседніх каленяў. Затым ён перанёс у Іерусалім каўчэг запавету і зрабіў яго цэнтрам нацыянальнага культу, ахову і адпраўленне якога даручыў заснаванай ім і адданай яму карпарацыі святароў. З даніны, якая выплачваецца яму пераможанымі народамі, і з даходаў з царскіх маёмасцяў Давід утварыў значную казну і заснаваў, які складаўся большай часткай з іншаземцаў, атрад государевых целаахоўнікаў. З усіх здольных насіць зброю мужчын ён арганізаваў войска, якое падзяліў на 12 атрадаў па 24,000 чал. у кожным. Князі і суддзі кожнага племя прызначаліся ім самім.

Саламон  - цар ізраільскі, сын Давіда і спадчыннік яго на троне, валадарыў ок. 965 - 928 да  н.э.  Яго 40-гадовае праўленне адрознівалася росквітам гандлю, мастацтва і рамёстваў. Пры ім зьдзейсьнілася ператварэнне старажытнага патрыярхальнага царства габрэяў у ўсходнюю дэспатыю.

Каб забяспечыць звонку свайго дома выгадныя сувязі, ён ажаніўся з дачкой егіпецкага фараона. Агульнанароднай справай, ўвекавечыць яго памяць, было збудаванне знакамітага Храма на гары Морыя, распачатая ім на чацвёртым годзе валадараньня і скончаным за сем гадоў. Гэтую пабудову дапаўняла ўзвядзенне і іншых грандыёзных будынкаў, напрыклад, пышнага палаца на гары Сіён. Таксама ён пабудаваў вялікія склады, ўмацаваў Ерусалім і іншыя гарады, абклаў падаткамі рэшткі ханаанейских плямёнаў і назапасіў вялікія багацці, дзякуючы пастаяннага павелічэння збораў з народа, а таксама кантрыбуцый і дароў, якімі абавязваліся саюзнікі і суседнія князі. Яго цеснае сяброўства з Хірамам, царом тырыйскай, была вельмі карысная для гандлю габрэяў, а агульная з ім экспедыцыя ў краіну Афір прынесла вялікія грашовыя выгады. Тым не менш за дастаўлены для яго пабудоў матэрыял ён павінен быў саступіць Хірама 20 ізраільскіх вёсак.

Саламон выявіў вялікую мудрасць - асабліва ў сваіх выслоўях і загадках: паводле падання, царыца Саўская (Сабейского дзяржавы ў Аравійскім Емене), пачуўшы аб падзеле яго славе, прыйшла ў Ерусалім выпрабаваць яго загадкамі.