Урок "Кич утыра солдаткалар"

Бөек Ватан сугышының 70 еллыгына багышланган

музейда үткәреләчәк мероприятие.

Кич утыра солдаткалар.

Язгөлемнең җыры “Сугышка озату”

Илгизә:  Ул елларны ничек онытасың,-

                 Ил язмышы кылыч йөзендә.

                 Ир-егетләр китте яу кырына,

                 Алып көче тоеп үзендә.

                  Ирләр китте, кызлар елап калды,

                  Шаулап калды иген өлгереп,

                  Басу капкасына чаклы озата барды

                  Яше, карты-барысы өзелеп.

                  Ирләр китте, кызлар елап калды,

                  Елап калды күпме хатыннар.

                  Туйда кигән күлмәкләре калды,

                  Күпме бала калды, ятимнәр.

Гөлия: И, сугыш башлануга алты ай үтеп тә китте. Авылда хәзер картлар, хатын-кызлар һәм балалар гына калды.

Нәсимә: Шулай да тормышны алып барырга кирәк –игенен дә игәргә, балаларны да ач, ялангач итмәскә, гомер буе бетмәс-төкәнмәс төсле тоелган налогын да илтеп түләргә кирәк. Әле менә, җыелып, сугыштагыларга җылы киемнәр, оекбашлар бәйлибез.

Гөлия: Заманалар җиңелдән түгел шул. Авылда нинди эш булса да эшләрбез, бөтен авырлыкларга да түзәрбез, тик кара печатьле кәгазьләр генә килмәсен иде.

Нәсимә: Шулай булмаган кая, алма кебек хатыннар балаларын кочаклап, ирсез, сабыйлар- әтисез, җиләк кебек кызлар – ярсыз калалар бит. Әйдә әле, Гөлия, җырлап җибәр әле, йөрәк януларын басып.

Гөлия: Шушы оекбаш үземнем Кәбиремә насыйп булса ярар иде. Почмагына тамга да салдым. Кемгә генә туры килсә дә, аяклары җылыда йөрсен, өшемәсен.(Оекбашын тотып җырлый)

Нәсимә: Бу оекбашымны җыйнаграк итеп бәйләргә тырыштым. Сәлимнең аягы бик кечкенә шул. Сугыш башланып, ике атна үтүгә, үзе теләп китте, балакаем. “Үзең бик кечкенә, нишләрсең анда, бәбкәм?”-дигәч, “Һич кайгырма, әнкәй, җиңү белән әйләнеп кайтырбыз!”- дип китеп барды. (Карашын еракка төбәп) Хәзер кайларда йөрисең икән, балакаем?

Сәрия:  И, күрегезче Гөлия апаның самовары кайнап та өлгергән!

Гөлия: Әйе, сугыш, сугыш дип бирешмәскә кирәк, шикәр иркен булмаса да, шикәр ваткычын да өстәлдән төшергән юк, такта чәешне дә сез җыелган хөрмәткә генә саклап тотам.

Гөлдәния: Менә бу каба – әбием истәлеге, аңа аны бабам бүләк иткән булган.

Нәсимә: Күршенең шушы киндер тукый торган станогы бигрәк уңайлы, күпме киндер тукыдым аның станогында, рәхмәт яусын иде үзенә.

Илгизә: Гөбесен күрегез әле! Май язарга ничек уңайлы булуын әйтеп тә тормыйм, кайсан керсәң дә борып чыгармый.

Гөлия: Белсәгез, менә бу бишектә минем кышын бишектә, ә урак өстендә күпме балам үсте, хәзер исә алар барысы да сугышта, туган илебезне яклап көрәшә, исән-имин генә була күрсеннәр.

Фирая: Хәерле кичләр, исәннәрмесез! Менә Илгизәгә хат китердем әле.

Сәрия: Кая, кызлар, Рәистәндер инде?

Гөлдәния: Илгизә, әйдә тизрәк укы инде. Ниләр яза икән Рәис?

                   Хат укыла

Сугыш бетте!( видео)

Рәиснең кайтуы.

Көндәлек уку.

Катюша