Қай заманда болмасын адамзат алдында тұратын ұлы мұраттың ең бастысы – өзінің ісін, өмірін жалғастыратын салауатты, саналы ұрпақ тәрбиелеу.
Ұрпақ тәрбиесі – келешек қоғам тәрбиесі.
Сол болашақ жас жеткіншектерді жан-жақты жетілген, ақыл-парасатты, ғылыми-мәдени өрісі озық етіп тәрбиелеу – отбасында ата-ананың, мектепте ұстаздың міндеті әрі қоғам алдындағы борышы деп саналады.
Белгілі педагог В. Сухомлинский: «Егер балаға қуаныш пен бақыт бере білсек, ол бала сондай бола алады», - дейді. Алдымызға келген әрбір шәкіртке білім берумен бірге оның кішкентай жүрегіне адами асыл қасиеттерді ұялата білсек, ертеңгі азамат, жеке тұлғаның өзіндік көзқарасының қалыптасуына, өзін қоршаған ортамен санасуына ықпал етері сөзсіз.
Мектептегі тәрбие балалардың адамгершілік сана-сезімін, мінез-құлқын қалыптастырады. Сондықтан мен де өз шәкірттеріме тәрбие беруде білімді, мейірімді, өз елінің патриоты болып шығуы жолында еңбек етемін.
Мен – ұстазбын. Өз мамандығымның маңыздылығын да қиыншылығын да білемін. Мектепте оқып жүрген әр баланың тағдыры, күнделікті тыныс-тіршілігі менің өміріммен, менің ғана емес, ұстаздардың өмірімен бірге екенін айтқым келеді.
Бала-болашақ . Ертеңгі күннің қандай болатыны солардың білімі мен тәрбиесінен, рухани байлығының дәрежесінен көрінеді.
М. Әуезов: «Еккенің тікен болса, орғаның балауса болмас», - дейді. Бұл сөздің астарында не жатыр?!
Ата-дәстүр сырын ұғына бермейтін, еуропаға еліктеушілік басым, нашақорлық пен қылмыстың үдеп, ақпараттық технологияның дамып тұрған шағында жас ұрпақтың теріс жолға түсіп кетпеуінің алдын алып, қалай сақтандыра аламыз?
Әрбір баланың жан-дүниесінде не болып жатқанын қалай танып білеміз?
Осындай түрлі сұрақтардың жауабын мен өз мамандығымнан табамын.
