Блог Каримова Лилия Махмутовна

Буразналар

Менә май да җитте. Фәниянең мәшәкатьле көннәре башланды. Мәшәкатьле дип әйтү дә чагыштырмача гына инде. Чөнки моңа кадәр сизелмичә үткән еллардан соң, кинәт кенә арбадан төшеп калгандай хис итте үзен. Илле бише тулды аның. Шау-гөр килеп үткән бәйрәмнәрдән соң, озак та тормады, баш врач үзенә чакыртты.

- Фәния Әхәтовна, сезнең авылга килен булып төшкән кызга эш урыны кирәк бит әле, - дип сөйләп китте ул, башта хәл-әхвәлен сораштырганнан соң. Баш врач кабинетыннан чыкканда, ул үзен фельдшерлык пункты мөдире түгел, ә гап-гади пенсионер итеп тойды.

Шигырьләр

Җырла инде…

Җырла инде,

Җырла.

Мин сорыймын.

Килешмәс, дип

Бер дә тормыймын.

Тагын бер кат кара:

Ул күзләрдән,

Илһам, моңнар,

Алып туймыймын.

Автор.

Күзләреңнән нурлар өмет итмим,

Бер карадың.

Җитәр елларга.

Җырларыңны көтәм, җырларсыңмы?

Ирек куярсыңмы уйларга.

Күңелләрем барыбер бушанмас бит,

Җырласа да шулай башкалар.

Син китәрсең, ә бит җырларыңда,

Моңнарыңда һаман мин калам.

Җырларсыңмы? Көтәм. Өмет итәм.

Моңнарыңда үтәр яшьлегем.

Шигырьләр

***

Мине онытканнар еллар, юллар…

Кире кайтмасымны белгәннәр.

Онытырга телим,ә шулай да,

Истән чыкмый һич тә үткәннәр.

***

Ярата алмам сине мин башкача,

Ярата алмам синең күзләрне.

Ярата алмам төннәр кочагында,

Пышылдаган серле сүзләрне.

***

Чит авылда безнең

барыбызны да якын күргән

дустыбыз Әмиргә.

Тәрәзәңнән хәзер нур сирпелми,

Моңсу инде, моңсу, тәрәзәң.

Үзең булмасаң да, барыбер никтер,

Без үтәбез сезнең тирәдән.

… Сине генә нигә без яраттык?

Сиңа гына нигә табындык?

Буразналар

Менә май да җитте. Фәниянең мәшәкатьле көннәре башланды. Мәшәкатьле дип әйтү дә чагыштырмача гына инде. Чөнки моңа кадәр сизелмичә үткән еллардан соң, кинәт кенә арбадан төшеп калгандай хис итте үзен. Илле бише тулды аның. Шау-гөр килеп үткән бәйрәмнәрдән соң, озак та тормады, баш врач үзенә чакыртты.

- Фәния Әхәтовна, сезнең авылга килен булып төшкән кызга эш урыны кирәк бит әле, - дип сөйләп китте ул, башта хәл-әхвәлен сораштырганнан соң. Баш врач кабинетыннан чыкканда, ул үзен фельдшерлык пункты мөдире түгел, ә гап-гади пенсионер итеп тойды.

Сабыр итче, дидең...

Хәтеремдә, кече идем әле,

Елап кердем, дустым ташлагач.

Сабырлар ит, дидең, шул чакларда –

Чын дусларың сине ташламас.

… Авырлыклар килеп, кай чакларда,

Иңнәремне кайгы басканда,

Чын дусларым күтәреште аны,

Җиңел булды безгә бергә атларга.

Елап кердем…

Җиткән кызың идем.

Кочагыңа тагын ташландым:

Дөреслекме әнкәй, ник яшәргә?

Сөйгән ярым, дидем, ташлады.

… Сөйгән ярлар берәү була, дидең,

Сабыр итче, дидең, ул килер.

Йөргән юлың гел уң булыр, көтсәң,

Йөзләреңнән бәхет эркелер.

Соңгы кыңгырау

Классташларыма

Күңелемнән генә суырып үптем,

Батырчылык җитүен, җитмәде.

Соңгы көнебез, соңгы таңыбыз иде,

Эзсез генә еллар үтмәде.

Эзсез үтмәде һич көннәребез,

Йөрәкләргә алар язылган.

Һәркөн салып торыр хәбәрләрен,

Мәхәббәтем тәүге языннан.

Һәркөн искә төшәр дусларымның

Авыр чакта тойган иңнәре.

Укытучым киңәшләренең дә

Мин тоярмын әле кирәген.

Шушы кыңгыраулар, ак хыяллар,

Күңелләрне күпме үрсәләр.

Мәктәптәге дуслар, изге хисләр

Онытылмас, вакыт үтсә дә.

Бер ана һәм өч бала язмышы.

Әнием Миңлегөл Фархшатова –

Сабитовага багышлыйм.

Автор.

Автор: 1941 ел. Июнь ае. Карагыш авылыннан район үзәгенә баручы арбаларга берәм-берәм фронтка китүчеләр утыра. Аналар улларын, хатыннар ирләрен, балалар аталарын яуга озата. Менә Гатаулла Фархшатов та үзенең уллары: Мөдәрис белән Нурулла һәм кичә генә өченчегә ана булу бәхетенә ирешкән хатыны Оркыя белән хушлаша.

Гатаулла (Нуруллага): Син зур инде, улым, өйдә хуҗа булып каласың. Иркәләреңне карарсың.

(аннары 4 яшьлек Мөдәрисне күтәреп күккә чөйде, хатынына, Оркыясына)