Мектепке алғаш қадам басқан сәтімде қолымнан жетектеп, алғашқы партаға отырғызған ұстазым мәңгі көз алдымда күні кеше болған сияқты қалып қойды. Ол кезде ұстаз мен үшін аспандағы ай мен күн, ештеңе тең келмес өзінен білім нәрін шуақ қып шашатын мектептің кішкентай күні секілді. Оның ақ жүрегінен шыққан әр бір сөзі мен үшін заң болатын. Ұстазымның әрбір сөзін, әрбір қолпаштаған, мадақтаған сәттерінде төбем көкке екі елі жетпей іштей қатты қуанатынмын. Оның жүріс - тұрысы, көзәйнекті мұрнының ұшына киіп алып, көзінің үстінен бізге қарап сабақ түсіндіргені бәрі - бәрі әлі күнге дейін көз алдымда. Үйге келген соң ұстазыма еліктеп, көзәйнекті мұрнымның ұшына киіп алып, үйдегі інімді, сіңлімді отырғызып қойып сабақ өтетінмін, кейде теледидардағы диктор болып кітапты оқып беретінмін. Мұғалім атаулының барлығын өте таза жүретін, үйінде де, басқа жерлерде де костюм - юбкада жүруші деп ойлайтынмын, оларға қарап қызығатынмын. Мектептегі ұстазыма деген еліктеушілігім мені ұстаздық жолын таңдауыма алып келді. Қызығы мен шыжығы қатар жүретін бұл кәсіптің маманы болғаныма он сегіз жыл болыпты. Осы жылдар ішінде әріптестеріммен бірге қаншама түлектердің қанатын қатайтып, олардың өмірге қарай басқан қадамына жол көрсетіп, білім нәрімен сусындаттық.

Мектепке алғаш қадам басқан сәтімде қолымнан жетектеп, алғашқы партаға отырғызған ұстазым мәңгі көз алдымда күні кеше болған сияқты қалып қойды. Ол кезде ұстаз мен үшін аспандағы ай мен күн, ештеңе...