Мин — уҡытыусы. Бәләкәй саҡтан уҡ ошо һөнәргә ғашиҡмын. Мәктәп йылдарында Мостай Кәримдең шиғырҙар йыйынтығын ҡулыма алғас та, ошо шиғри юлдар күңелемә мәңгелеккә һеңеп ҡалды:

“Иҫемдә алтын һуҡмаҡҡа

Тәү аяҡ баҫҡан көнөм,

Үрелеп мәктәп ишеген

Тәү тапҡыр асҡан көнөм.

Һин —уҡытыусым,

Шундай наҙлап,

Ҡараның күҙҙәремә.

Һүнмәҫлек ҙур дәрттәр һалдың,

Бәләкәс йөрәгемә.

Байтаҡ йылдар үтһә лә, мине һаман тулҡынландыра, сөнки бөйөк шағир тыуып үҫкән яҡта минең ата-әсәмдең дә баласағы үткән. Был икеләтә ғорурлыҡ тойғоһо уята. Юғары уҡыу йортонда уҡығанда иһә мин тыуған яғым, туған телем, күренекле шәхестәребеҙ хаҡында тағы ла ҡыҙыҡһына төштөм.

Элек-электән иң маҡтаулы һәм яуаплы һаналған һөнәрҙе һайлағанға һис үкенмәйем. Башҡорт теле һәм әҙәбиәте буйынса төрлө милләт балаларына белем биреүҙә ең һыҙғанам. Үҙемдең эшемә башкөллө бирелгәнмен. Уҡытыусы булараҡ яуаплылыҡ тоям. Оҫталыҡ тәжрибә аша килә, сабырлыҡ, түҙемлек талап итә, шуға ла үҙебеҙҙең тарихыбыҙҙы, йола,ғөрөф-ғәҙәттәребеҙҙе өйрәнәм, был иһә көндәлек эшемдә уҡыусыларға белем биреү йәһәтенән дә бик отошло.

Бөгөнгө көрсөк шартарында белем биреү усаҡтарындағы хеҙмәт еңел булмаһа ла, бар тырышлыҡты һалып,к иләсәк быуынды тәрбиәләүҙә үҙ өлөшөмдө индерәм. Дәрестәрҙә мәғлүмәт технологияларын уңышлы ҡулланып, балаларҙа ҡыҙыҡһыныу тыуҙырам, милли музыка ҡоралдары ла иғтибарҙан ситтә ҡалмай. Башҡорт йырҙары һәм ҡурай, ҡумыҙ, ҡыл ҡумыҙ аша уларҙа туған телебеҙгә һөйөү тәрбиәләйем. Үҙемдең белемемде лә курстарҙа даими камиллаштырам, методик әсбаптар менән файҙаланам.

Уҡытыусы хеҙмәте ауыр, шулай ҙа маҡтаулы. Уның мәртәбәһе уҡыусыларҙың төрлө олимпиада,бәйгеләрҙә еңеүе менән генә иҫәпләнмәй. Минең өсөн ул иң мөһиме яратҡан эшемә бар көсөмдө һалып, балаларға фәндең нескәлектәрен төшөндөрөү, Ватаныңа, халҡыңа сикһеҙ һөйөү, ихтирам тәрбиәләү менән күңел торошомдо ҡәнәғәтләндерә.

Моя профессия – учитель. Эта профессия не нова, учителя были всегда. Только престиж этой профессии в разные времена был разным. А мой предмет, которому я предана, и который я очень люблю относительно «молодой». Я – учитель башкирского языка и литературы. Как пришла я в эту профессию? Когда я училась в школе, мне в руки попала книжка – сборник стихов М. Карима. Раскрыв книгу на случайно выбранной странице, я прочла:

Моему учителю.

В памяти моей всегда

Первый школьный день, когда

Я на цыпочках привстал,

Двери класса открывал

Ты, учитель добрый мой,

На меня взглянул потом,

Ты зажег огонь большой

В сердце маленьком моем.

Эти строки глубоко тронули мою душу. С того времени и начала формироваться моя мечта о профессии учителя. Обучаясь в институте, я узнала много интересного об истории моего края, о творчестве моих земляков, известных далеко за пределами моей Родины. Узнала, что М. Карим, автор стихотворения «Мой учитель», родом из тех мест, где родились мои родители. Не скрою, было очень приятно осознавать, что ты имеешь отношение к тем местам, которые воспел в своих произведениях великий башкирский поэт.

Прошло время, я получила образование, преступив порог школы семь лет назад, я ни дня не пожалела о том, что стала учителем. Ведь учитель – это не только умение учить, это особый склад души, ума. Это ответственность, терпение, самоотдача, мастерство.

В стихах и прозе писателей Башкирии мы черпаем любовь к родному краю, изучаем забытые традиции, обычаи, учимся мудрости, постигаем тайны жизни наших предков.

В наше время работать в школе нелегко, но интересно. Обучая других, учусь и я; постигаю приемы использования информационных технологий, обучаюсь на курсах повышения квалификации, читаю методические издания. Вооружившись новыми знаниями, полна желания идти к детям и увлекать их за собой в мир, где можно услышать переливы курая и кубыза, протяжные душевные национальные песни.

Башкирский язык и литература – удивительный предмет. Через его преподавание я чувствую свою сопричастность к тому, чем живет мой народ, гордо несу данную судьбой миссию учителя.

Как оценить труд учителя? Наверное, кто-то скажет: победами учеников в олимпиадах, конкурсах, смотрах. Возможно, они правы.

Но есть еще критерии, по которым можно оценить труд учителя…Это-счастливые глаза ребят, это – желание детей узнавать новое, неизведанное, это ожидание встречи с учителем, которому дети верят и доверяют свою жизнь.