ҚЕҢЕС ӘСКЕРІНІҢ АУҒАНСТАННАН ШЫҒАРЫЛҒАНЫНА – 20 ЖЫЛ.

Қазақстан Республикасы Білім және Ғылым Министрлігі

Тақырыбы: «Өшпес ерлікке мәңгі тағзым»

Ерлік сабағы

Жезқазған

«Өшпес ерлікке мәңгі тағзым».

Жүйенің негізі: ҚЕҢЕС ӘСКЕРІНІҢ АУҒАНСТАННАН ШЫҒАРЫЛҒАНЫНА – 20 ЖЫЛ.

Іске асырушылар:

Мектеп әкімшілігі, А.Ә.Д. оқытушы-ұйымдастырушы, 9-11 сынып оқушылары және сынып жетекшілері.

Маңыздылығы:

Оқушылардың рухани – адамгершілігін дамыту.

Идеясы:

«Қоғамның топтасыуның бағыттарының бірі – қазақстандық патриотизмге тәрбиелеу идеясы болуы тиіс.»

Мақсаты:

Оқушы бойындағы патриоттық сезімін жоғарылату, Отанына деген намысшылдығын, сүйіспеншілігін арттыру. Отан қорғаушы ретінде азаматтық және адамгершілік қабілетін жоғары ұстауға тәрбиелеу. Қазақстан Республика Қарулы Күштері қатарына әскери борышын өтеуге міндетті екендігін сезіндіру.

Міндеттері:

• Қазақстандық патриоттық тәрбие беру іс – шараларында мектеп, сынып, мектептен тыс мекемелердің бірлігін қалыптастыру;

• Біздің заман қаһарманы бейнесінің үлгісін жетекші патриоттық тәрбие беруші құралдары көмегімен жасау.

Күтілетін нәтижесі:

• Оқушы бойындағы азаматтық қасиеттерінің дәрежесін арттыру;

• Патриоттық қозғалыстарға қатысуға ұмтылыстарын күшейту;

• Оқудың І–ші баспалдағында (бастауыш мектепте) мемлекеттік нышандар туралы түсінікті нығайту;

Ерлік сабағы салтанатында 10 сынып оқушысы ауған соғысы тақырыбына арналған өлең оқыды:

Афганистан – Долгий путь домой

Афганистан – ты боль души моей,

Любовь моя с подбитами крылами,

Со временем я чувствую острей

Твою судьбу, не понятую нами.

Афганистан – костёр души моей,

Пылающих сердец на баррикадах,

Оставленных мной боевых друзей,

С петлей на шее вражеской блокады.

1978 жылы Ауғанстанда сәуір айында төңкеріс болып, оның арты аяқталмас соғысқа айналды. Бұл қасірет елдің тек өз ішінде ғана емес, оған сырт мемлекеттердің қатысуымен де ұзаққа созылды. 1979 жылғы 25 желтоқсанда Мәскеу уақыты бойынша сағат 15.00-де КСРО Қорғаныс министрінің берген бұйрығымен Ауғанстанға қеңес әскерлерін енгізу басталды. Командирлер: «Бұл қысқа мерзімдік акция, тапсырманы орындаймыз да кетеміз», деді. Ал бірақ «акция» тоғыз жылдан астам уақытқа созылды.

1979 жылдың 25 желтоқсаны мен 1989 жылдың 15 ақпаны аралығында болып өткен Ауған соғысына КСРО аумағынан 620 мыңнан астам жауынгер мен офицер қатысты. Осы соғыста Кеңес Одағынан 15 мың 51 адам оққа ұшып, 118 ұшақ, 800 танк және 11 мың 369 әртүрлі әскери техникалар жойылып кетті. Ал Ауған соғысына қатысқан қазақстандықтардың саны – 22 мың 269 жауынгер. Соғыс даласында Қазақстан 924 боздағынан айрылды. Жар құшып, бала сүйіп үлгермеген 1015 жас елге мүгедек болып оралса, 21 солдат іс-түзсіз кетті. Ауған соғысының жауынгерлері Жезқазған қаласында да аз емес. Қазір қаламызда 125 жауынгер-интернационалист есепте тұр. Соғыстың аяқталғанына 15 ақпанда 20 жыл толады.

«Ауған соғысының 110 айға созылған қанды қырғынынан аман-есен оралғанымен, жандары жаралы 18 мың 360 қазақстандық ардагер ортамызда жүр. Жандары жаралы дейтініміз, олар өліммен тікелей кездесті. Соғыстың небір ауыртпалығын көтеріп, қабырғалары қайысты. Олардың дұшпан оғынан қаза тапқан майдандас достарын соңғы сапарға шығарып салып тұрып, көздері жасқа, жүректері мұңға толған шақтары көп. Сонда да ата-баба рухына дақ түсірмей елге абыроймен оралды. Майдан даласындағы жанқиярлық пен қаһармандығы үшін он мыңдаған қазақстандық орден-медальдармен марапатталды. Бүгін қазақстандық Отан қорғаушылар солардан үлгі алып, соларға қарап сап түзейді», - деді Халық Қаһарманы, генерал-лейтенант Бақытжан Ертаев.

Арада 20 жыл өтсе де ауған соғысы өзінің ізін әлі жасырып болған жоқ. Бұл қанды іздің жасырылуы, ұмытылуы мүмкін де емес. Өйткені, ол адамзат тарихында өшпестей із қалдырды.

Ерлік сабағына Ауған соғысының ардагері Дәулет Бозаев қатысып, жас ұрпаққа өздерінің басынан кешкен оқиғалары туралы айтып ой бөлісті. Қан майданда, ұрыс даласында қаза болған жауынгерлерді бір минут үнсіз тұрып еске алды.

Патриотизм – адамның өз Отанына деген сүйіспеншілігі мен адалдығын көрсететін сезім. Ол адамның өз Отанын күшті де айбынды етіп, гүлдендіруге ұмтылуымен сипатталады, қандай да бір қастандық әрекеттерден Отанын қорғауға дайын болуын білдіреді. Патриотизм сезімі - өз халқының әлеуметтік, мәдени жеңістері үшін мақтану, оның жауынгерлік және еңбек дәстүрлеріне ұқыптылығымен қарау. Патриотизм, сондай-ақ туған жерге, ата-бабасы жатқан жерге құштарлық сияқты терең перзенттік махабатты да білдіреді. Қазір патриот болу дегеніміз – республиканың экономикалық, қорғаныстық әлеуетін тынбай нығайту, оны кез келген сыртқы қастандықтан қорғауға дайын болу, әскери міндетке жауапкершілікпен қарау деген сөз.

Патриотизм сезімі мен Отанның жауларына деген жек көрушілік – қасиетті, жалынды, өшпейтін сезім. Қазіргі жауынгер үшін патриот болу дегеніміз - өзінің білімі мен мүмкіндігін, бар күшін республиканың Қарулы Күштерінің жауынгерлік қуатын нығайтуға жұмсау мен қашанда оны қорғау үшін жауынгерлік дайындықта болу.

Жауынгердің патриотизмі, сонымен қатар оның өз бөліміне деген сүйіспеншілігінен, бөлімнің жауынгерлік туына, кеменің жалауына адалдығынан, оларды ұрыста табандылықпен қорғауға дайындығынан, халықтың, жауынгерлік дәстүрлеріне адалдығынан, өздерінің күнделікті еңбегі мен даңқты ерліктері арқылы біздің қаруымыздың жауынгерлік даңқын арттырудан да көрінеді.

Патриоттық және интернационалдық тәрбиедегі кемшіліктер моральдық саяси және психологиялық тұрақтылығынан жеке құрам бөлімшесінің ұрысқа дайындығына кері әсерін тигізіп жатады, тек нағыз патриот пен интернационалист қана бейбіт уақыттағы төтенше жағдайлар мен ұрыс жағдайында әскери борышын табандылықпен, ержүректілікпен орындауға қабілетті. Сабақ соңында мектеп оқушылары ардагерге сый-сыяпат табыс етті.

Краткое описание документа:

үлгермеген 1015 жас елге мүгедек болып оралса, 21 солдат іс-түзсіз кетті. Ауған соғысының жауынгерлері Жезқазған қаласында да аз емес. Қазір қаламызда 125 жауынгер-интернационалист есепте тұр. Соғыстың аяқталғанына 15 ақпанда 20 жыл толады. «Ауған соғысының 110 айға созылған қанды қырғынынан аман-есен оралғанымен, жандары жаралы 18 мың 360 қазақстандық ардагер ортамызда жүр. Жандары жаралы дейтініміз, олар өліммен тікелей кездесті. Соғыстың небір ауыртпалығын көтеріп, қабырғалары қайысты. Олардың дұшпан оғынан қаза тапқан майдандас достарын соңғы сапарға шығарып салып тұрып, көздері жасқа, жүректері мұңға толған шақтары көп. Сонда да ата-баба рухына дақ түсірмей елге абыроймен оралды. Майдан даласындағы жанқиярлық пен қаһармандығы үшін он мыңдаған қазақстандық