МАТЭРЫЯЛЫ
ДА ГУТАРКІ З ВУЧНЯМІ
1. Што
такое Айчына?
2. Што
такое патрыятызм?
3. Чаму
чалавек без Радзімы – гэта сірата?
4. Чым
ваша родная зямля славіцца, што вылучае яе з-паміж іншых зямель?
5. Чаму
чалавек усё жыццё імкнецца дамоў?
6. Ці
бывае шчасце на іншай зямлі і чаму?
7. Назавіце
ланцужок роднасных слоў да слова “Радзіма”.
8. Чаму
агульнапрынята словы “Айчына”, “Радзіма”, “Бацькаўшчына” пісаць з вялікай
літары?
9. Падбярыце
і запішыце пятнаццаць азначэнняў да слова “Бацькаўшчына”.
10. “Дзе
нарадзіўся – там і згадзіўся”. Растлумачце, калі ласка, сутнасць выказвання.
МАЯ
ЛЮБАЯ АЙЧЫНА
У кожнага чалавека ёсць Айчына…. Радзіма,
Бацькаўшчына, родны край, любая старонка – так чалавек называе маці-зямлю, дзе
жылі яго продкі і дзе будуць жыць нашчадкі.
Чалавек атрымлівае пры нараджэнні
жыццё, бацькоў і Радзіму. Так дзіўна і, у той жа час, так проста… Але гэта ўсё,
што трэба для ўсведамлення сапраўднага зямнога шчасця.
Мая Айчына – Беларусь. Няма на зямлі прыгажэйшай краіны! Яна багата сваёй гераічнай гісторыяй, непаўторнай культурай
і сталымі традыцыямі, маляўнічай прыродай і непаўторнымі краявідамі. Але,
бясспрэчна, галоўнае багацце нашай зямлі – шчырыя, працавітыя, добрыя людзі.
Лёс даў беларусам мірны характар,
чулае сэрца, адкрытую душу, бязмерную шчодрасць і ветлівую гасціннасць. Беларусы
заўсёды гатовы прыйсці на дапамогу тым, хто ў бядзе.
Беларусь – незалежная, самастойная
дзяржава. На нашай роднай зямлі мір, спакой і парадак. Багатая і слаўная
гісторыя каранямі ўдзячнай памяці ідзе ў сівыя стагоддзі. Ефрасіння Полацкая,
Францыск Скарына, Кірыл Тураўскі, Сымон Будны, Вінцэнт Дунін-Марцінкевіч,
Францішак Багушэвіч, Максім Гарэцкі, Янка Купала, Якуб Колас, Максім Багдановіч
– гэта людзі, імёны якіх дайшлі да нас дзякуючы іх таленту і самаахвярнаму
служэнню Айчыне. Яны змагаліся за лепшую будучыню і марылі пра тое, каб наша
Радзіма займала пачэснае месца сярод іншых краін свету. Усіх іх у розны час вялі
наперад ідэі патрыятызму і бескарыслівага служэння роднай зямлі.
Таму Радзіма –
гэта не проста
краіна, у якой мы
нарадзіліся і жывём. Гэта ўсё тое, што мы любім і шануем, па
чым сумуем, калі з’язджаем далёка за межы.
Спытай хоць сто чалавек, што для іх Радзіма,
і яны пачнуць пералічваць сваё, імкнучыся назваць што-небудзь
арыгінальнае. Але,
тым не менш, усе
сыдуцца на адным: гэта родны дом, дзе адчувае сябе кожны надзейна і спакойна, шчасліва; гэта блізкія людзі, якія любяць і заўсёды чакаюць; гэта сцежкі маленства, на якіх яшчэ прымята трава, бо ты бег у дзяцінстве па ёй басанож.
На зямлі ёсць шмат выдатных мясцін, але дзе б ні быў кожны з нас, што б ні рабіў, душой мы
застаемся дома. Як дрэва, чалавек урастае каранямі ў сваю зямлю. Тады яго ўжо не скрануць, бо, адарваны
ад яе, ён навек страціць сілы і радасць жыцця.
Усе мы павінны любіць і аберагаць сваю Айчыну, бо яна ў нас адна, павінны клапаціцца
пра яе, берагчы сваю спадчыну, жыць дзеля яе квітнення, служыць верай і праўдаў, пакуль б’ецца наша
палымянае сэрца.
Казлоўская
Соф’я, 9 “Б” клас
Оставьте свой комментарий
Авторизуйтесь, чтобы задавать вопросы.