Татар теле һәм гаилә бәйрәме
Зал бәйрәмчә бизәлә.
Гаилә белән төшкән фотолар һәм рәсемнәр бәйгесенә стендлар. Китаплар күргәзмәсе
оештырыла. Тел турында мәкаль-әйтемнәр, “канатлы сүзләр” язылган газеталар
эленә.
“Минем кадерлеләрем” җыры яңгырый.
Ш.Җиһангирова сүзләре.
Әткәй-әнкәй сез булганга
Без туганбыз дөньяга.
Авырлыклар күрмәдек без,
Сез янәшә булганга.
Әткәй-әнкәй – ике бөртек,
Энҗегә сез тиңнәрем.
Аклык-сафлык өлгеләре,
Минем кадерлеләрем.
Бер-берегезгә терәк булып
Гомер юлын уздыгыз.
Пар былбыллар көнләшерлек
Матур парлар булдыгыз.
Әткәй-әнкәй – пар канатым,
Мәңге шиңмәс гөлләрем,
Кадерледән кадерлесе сез,
Газиздән газизләрем.
Өебезнең күрке бит сез,
Ике ярдәм кулыбыз.
Өй түрендә урыныгыз,
Исән генә булыгыз.
Исемегез гел янәшә,
Ай белән кояш кебек.
Бәхетлеләр арасында
Сезгә тиң булмас кебек.
У.
– Минем
кадерлеләрем...
– Әйе, әти-әни бердәнбер иң кадерле, иң хөрмәтле, иң якын кешеләр ул безнең.
Кеше үз гомерендә шушы, изге, кадерле сүзне ничәмә-ничә тапкыр гына кабатламый
икән?! Әйткән саен ул яңадан-яңа мәгънә алып килә. Әтиең белән әниең,
әбиең белән бабаң, абыең белән апаң, яисә эне-сеңел-ләрең һәрвакыт синең
яныңда. Алар синең гаиләң. Ә гаиләң ул синең туган йортың, иң тугрылыклы
туганнарың. Гаиләдә
милли аң, милли рух тәрбияләү зур әһәмияткә ия. Без телебезгә, динебезгә, туган
җиребезгә, әти-әни, әби-бабаларыбызның үткәненә тугрылыкны саклап кала
алырбызмы? Башкаларда да аларга карата хөрмәт уята белербезме?
Ана һәм туган тел!
Һәркемгә
дә иң газиз тел – ана теле, Анда
гына сабый чакның раушан гөле, Кышкы
кичтә әбиләрнең әкиятләре, Әниләрнең
“Бәллү” җыры, бәллү көе.
Бәллү
Дәрдемәнд шигыре, Ш.
Шәрифуллин hәм Р. Әхъярова көе.
Кыйгач кашым,
Асыл ташым!
Йоклаек икәү!
Йокла, иркә,
Йокла, бәбкә,
Бәүкәй, бәллү-бәү!
Хублар хубы,
Алма тубы,
Пешкән, тулгансын,
Бу чагында
Син тагын да
Чибәр булгансын!
Алмакаем,
Аппакаем,
Йоклаек икәү!
Йокла, иркә,
Йокла, бәбкә,
Бәүкәй, бәллү-бәү!
Җилбер-җилбер
Син бик тилбер –
Күбрәк уйныйсың!
Ал гөлләрне,
Сөнбелләрне
Өзми куймыйсың.
Кил, гөлкәем,
Сөнбелкәем,
Йоклаек икәү!
Йокла, иркә,
Йокла, бәбкә,
Бәүкәй, бәллү-бәү!
Йокла шунда...
Син төшеңдә
Колын менәрсең;
Алмачобар,
Арбасы бар -
Менә курерсең!
Колынкаем,
Кил, җанкаем,
Йоклаек икәү!
Йокла, иркә,
Йокла, бәбкә,
Бәүкәй, бәллү-бәү!
Юл юлдашың
Һәм кулдашың
Сиңа бар эштә,
Һәм саклаучы,
Һәм яклаучы
Булсын фәрештә.
Кил, бөдрәкәй,
Фәрештәкәй,
Йоклаек икәү!
Йокла, иркә,
Йокла, бәбкә,
Бәүкәй, бәллү-бәү!
“Ана” шигыре (М. Гафури)
И, бала! Әнкәң
сине
Ярата, сөя, бәбкәм бу,
ди, И
ике күзем
нуры,
Җаным бу, ди, чәчкәм бу, ди.
Тәрбия кылды сине
ул, Син
үзең белми
идең.
Күп вакыт елый
идең,
Йоклый идең, көлми идең.
Син еларга башласаң Чү-чү,
балам, чү-чү дигән. Тибрәтеп,
көйләп
кенә,
Әллү дигән, бәллү дигән.
Йокыларын
калдырып, Синең
өчен караңгы
төн
Әллә ничә уянып, Биргән
сиңа күкрәк сөтен.
Укытучы.
-Үс, үс, балам, үс инде, Дөнья
бик киң бит
инде.
Аягыңны җиргә
терәп Башлап
атлап кит инде.
Баланың тәпи атлап китүен бөтен гаилә
зарыгып көтә. Менә ул кыяр-кыймас кына беренче адымын ясый. Шуның белән ул
никадәр шатлык, никадәр борчу китерә. Бигрәк тә, әниләр һәм әбиләр егыла,
имгәнә күрмәсен дип борчыла. Аның теле барыбызга да ягымлы сүз “Әннә” дип
ачыла. Әннә-әни сүзенә бөтен күңелең, йөрәгең җылысы сыя. Әни, дип әйттеңме,
син инде көчле дә, син инде горур да!
“Әни” шигыре.
Иң матур юллар – Син
йөргән юллар.
Иң тәмле сулар – Син
биргән сулар.
Иң йомшак куллар
–
Син сөйгән
куллар.
Иң якты моңнар – Син
белгән
моңнар.
Иң кайнар эзләр
–
Син баскан
эзләр.
Иң моңлы күзләр
–
Син баккан
күзләр.
Иң тугры сүзләр
–
Син әйткән
сүзләр.
Иң сабыр йөрәк
–
Синең
йөрәгең.
Иң талмас беләк – Синең
беләгең.
Иң изге теләк –
Синең
теләгең.
Иң бөгелгән бил
-
Ул синең билең.
Гөл сибелгән тел – Ул
синең телең. Үч
тотмас күңел – Синең
күңелең, ӘНИ!
“Әни кирәк!” җыры
Р.Миңнуллин
шигыре, М.Шәмсетдинова көе
Көннәр
якты булсын
өчен,
Йокы татлы булсын өчен Әни
кирәк, әни
кирәк.
Әни кирәк.
Җил-яңгырдан
саклар өчен, Усаллардан
яклар өчен, Әни
кирәк, әни кирәк.
Әни кирәк!
Ашлар
тәмле булсын
өчен,
Дөнья ямьле булсын өчен
Әни кирәк, әни
кирәк.
Әни кирәк!
Гөлләр
чәчәк атсын өчен, Бәхет-шатлык
артсын өчен
Әни кирәк, әни кирәк. Иң
кадерле кеше
җирдә
Әни, димәк!
“Сез кирәк!” шигыре Ф.Яруллин
Без юлларга чыктык кына,
Күңелдә якты теләк.
Иң дөрес, иң туры юлны
Сайлашырга сез кирәк.
Алда көрәшләр дә булыр,
Югалып калсак кинәт –
Егылганда тотынырга,
Көч бирергә сез кирәк.
Сүнгән чакта өметебез,
Калмаган чакта терәк,
Күз яшьләрен сөртә-сөртә,
Юатырга сез кирәк.
Боекмас өчен күңелләр,
Кимсенмәс өчен йөрәк –
Сез кирәк, укытучылар,
Безгә һәрчак сез кирәк!
“Җирдә миңа ни кирәк?”
Ш.Галиев шигыре.
Җирдә миңа ни кирәк?
Әти дә әни
кирәк!
Җирдә миңа ни кирәк? Без
яшәгән өй кирәк! Җирдә
миңа ни кирәк? Әллүкиле
көй кирәк! Җирдә
миңа ни кирәк? Тукай
туган тел
кирәк!
Җирдә миңа ни кирәк? Туган
үскән ил кирәк! Җирдә
миңа ни кирәк? Мәңге
имин җир кирәк!
“Әллүки” җыры Г.Тукай
сүзләре, халык көе
Ишеттем мин кичә : берәү
җырлый,
Чын безнеңчә матур, милли
көй;
Әллүки, бәллүки, Чын
безнеңчә матур, милли
көй.
Башка килә уйлар төрле-төрле, - Әллә
нинди зарлы, моңлы
көй;
Әллүки, бәллүки, Әллә
нинди зарлы, моңлы көй. Түзәлмадым,
бардым җырлаучыга,
Дидем: “Кардәш, бу көй нинди көй?” Җавабында
милләтәшем миңа
Әллүки, бәллүки, “Бу
көй була, диде, Әллүки”
Укытучы.
Озата бара киләчәккә
моңнар...
Онытып буламыни үткәнне?- Заман
үзгә, тормыш үзгә,
яңа,
Ә чын җырлар - иске, күптәнге... (Р.Гаташ)
Халык моңы, җаны, тавышы, ил язмышы безнең
йөрәкләрдә әбиләребез аша
уелган.
–Әбекәй!.. Бетмәс-төкәнмәс җылылык синдә. Мин синең кулларыңдагы җылылыкны
сизәм. Кочагыңда иркәләнәм. Башымнан, иңнәремнән сыйпаганыңны
тоям!
-Әбекәй...Күпме изгелек синдә!? Тиргәгән чагың да, үпкәләгән вакытларың да
була. Әмма бернәрсәне дә усаллык белән әйтмисең син. Һрвакытта да яхшылык
телисең.
– Әбекәй... Нинди әйбәт дустым син! Синең белән дөньядагы
бар нәрсәне дә сөйләшергә була. Тыңлый, аңлый һәм ... һәм гафу итә беләсең.
Бетмәс-төкән-мәс сабырлык синдә... Ышана беләсең син...
“Әбием күңеле” Эльмира
Шәрифуллина шигыре
Җиләкле алан
ул,
Чәчәкле ялан ул – әбием күңеле!
Сер чыкмас йозак
ул,
Акыллы тозак ул – әбием күңеле! Тулы
бер авыл ул, Шигъри
давыл ул – әбием күңеле!
Нәселнең яме ул, Изгесе,
гаме ул – әбием
күңеле! Күз
яшьле тарих ул, Иң
мәшһүр табиб ул – әбием
күңеле!
Соклангыч бәхет ул, Нур
теле тәхет ул – әбием
күңеле!
Әкияти сандык
ул, Халык
күк сабыр ул – әбием күңеле!
“Өебезнең кояшы” Фирая Зиятдинова
шигыре.
Бәлки мине
әбине
Сез дә белә
торгансыз?
Әбиемне “әби”
диеп
Әйтүе дә уңайсыз.
Минем әби яшь
әле,
Минем әби
чип-чибәр.
Әбине күргән
кешеләр
“Кызлар кебек син” - диләр.
Әбием көлеп
тора,
Йөзе нур сибеп
тора.
Көне буе ничек армый
–
Куллары биеп тора.
Әбием шундый
җылы
Иркәләнәсе
килә,
Яннарында песи
кебек
Сырпаланасы килә.
Кояштай балкып
тора
Әбиемнең карашы. – Ничек
кенә әбием
күк
Җылы, якты буласы?
“Кәләпүшем-калфагым”
җыры Р. Вәлиева 1)Дәү әнием энже калфак
Бүләк итте үземэ.
Энже калфак үзе ап-ак
Бик килешә йөземэ.
Йөзлэреңә килешә соң
Кайлардан гына белгән
Туган көнгә дәү әтием
Кәләпүш алып килгэн.
Кушымта.
Кәләпүшем-калфагым
Энже мәржәннәр чиккән
Чиккән калфагым үземэ
Бигрәк килешә икән.
Чиккән кәләпүш үземә
Бигрәк килешә икән.
2)Калфагымның матурлыгын
Һәммәсе дә күрсеннәр.
Энҗе калфак кигән кыз ул
Татар кызы дисеннәр.
Кәләпүшемне мин кидем
Көзге каршына килдем
Менә шушындый була ул
Татар малае дидем.
Кушымта.
Кәләпүшем-калфагым
Энҗе мәрҗәннәр чиккән
Чиккән калфагым үземә
Бигрәк килешә икән.
Чиккән кәләпүш үземә
Бигрәк килешә икән.
3)Яңа кәләпүш булгач,
Яңа җырлар өйрәндем
Калфаклы чибәр кыз белән
Әйлән-бәйлән әйләндем.
Энҗе мәрҗән калфагыма
Йөрим сөенеп кенә.
Сәхнәләргә чыгып җырлыйм
Калфаклар киеп кенә. Кәләпүшем-калфагым
Энже мәржәннәр чиккән
Чиккән калфагым үземэ
Бигрәк килешә икән.
Чиккән кәләпүш үземә
Бигрәк килешә икән.
Укытучы.
Бабамнардан калган моңнар Сыйган
шушы курайга, Уйный
белгән кеше өчен
Курай бик нык кулай ла. Кулларыма
курай
алып,
Мин шул моңны өләшәм Борынгы
бабамнар
белән
Моң телендә сөйләшәм.(курайда уйнау)
Дөнья матур, дөнья шундый гади – янәшәңдә
булса әти-әни! (әти-әниләр чыгышы) Кыз бала җырлый.
Аяк баскан саен моң
кала!
Күңелләрдә,
Җанда,
Күзләрдә,
Соклану һәм табыну сүзләрдә! (Бер укучы әтисе белән бии)
Җырлы күңел, моңлы күңел
Без шатлык таратабыз, Тирә-якны
яңгыратып
Җырларга яратабыз. (Җыр)
Ата-ананы тыңлаган – адәм булган,
тыңламаган – әрәм булган.
“Өч
кыз әкияте”
Борын-борын заманда
булган ди, бер хатын. Аның булган, ди өч кызы. Бу хатын, кызларымның өсте
бөтен, тамаклары тук булсын, ди-ди, көне-төне эшләгән, ди.
Менә кызлар буйга да җиткәннәр. Алар
берсеннән-берсе матур, ди, бер битләре ай, бер битләре кояш, ди, буй-сыннары
карлыгачтай сылу, ди. Өч кыз туган, бер-бер артлы кияүгә чыгып, берсе артыннан
бөрсе китеп та барганнар.
Менә бер ел үткән, ике ел, өч ел үткән.
Шулай матур гына төреклек иткәндә, әниләре авырып киткән. Күрше урманда
хатынның Тиен дусты бар икән, ул шуны дәшеп әйткән:
— Тиен дустым, барсана, кызларыма әйтсәнә,
хәлемне бөләргә килсеннәрче, — дигән.
Тиен шундук чыгып чапкан. Тиен барып
тәрәзә какканда, олы кызы җиз ләгәннәр тазартып торадыр иде, ди.
— Һай, — дип әйткән, ди, олы кыз, — бик
барыр идем дә бит, аңарчы менә шушы ләгәннәрне тазартып бетерәсем бар иде шул,
— дигән, ди.
Тиен моңа бик ачуланган да әйткән:
— Алайса, син шушы ләгәннәреңнән мәңгегә
аерылма! — дигән.
Тиеннең шулай дип әйтүе булган, ике ләгән
кызны ике яктан китереп тә кысканнар. Олы кыз егылган да шунда ук ташбакага
әверелгән.
Тиен уртанчы кызга чыгып чапкан. Уртанчы
кыз, бу кайгылы хәбәрне ишеткәндә киндер суга икән. Тиенгә әйткән:
— Һай, — дигән, — әнием янына хәзер үк
чыгып йөгерер идем дә бит, менә ярминкәгә киндер сугып өлгертәсем бар иде шул,
— дигән.
Тиен бик ачуланган да әйткән:
— Алайса, син гомерең буе киндер сугып
кына яшә! — дигән. Уртанчы кыз шундук үрмәкүчкә әверелгән.
Тиен тәрәзәсен какканда, кече кызның камыр
баскан чагы икән. Ул бер сүз дә әйтмәгән, камырлы кулларын да сөртеп тормаган,
чыккан да әнисе янына йөгергән. Тиен кече кызга әйткән:
— И сөекле бала, — дигән, гомер буе игелек
күр, кешеләрне бәхетле ит, аларга куаныч та, юаныч та бул. Кешеләр дә сине
сөярләр, синең яхшылыгыңны мәңге онытмаслар, — диген.
Кече кыз чыннан да бик рәхәт гомер
кичергән, халык та аны бик яраткан, ди.
Аналарны гел зурлыйк
без.
Аналарны ялгыз өйдә калдырмыйк
без. Аналарга
дан җырлыйк без. Ә, сез, балалар, ата-аналарыгызга карата игътибарлымы соң?
Мәктәптән кайткач та, авырган чакларда да әниләр безне кайгырта, ашата-эчертә,
иркәли. Әниләрнең изге теләкләре сезнең күңелегездән югалмасын, сезне
якласын.Аналарның изге догаларына лаеклы булырлык итеп яшик!
Җыр ”Әнкәмнең догалары” Илгиз
Закиров
көе,
Роберт Миңнуллин шигыре
Догаларның
күңелемнән
Юк әле югалганы
-
Саклый мине, яклый
мине
Әнкәмнең
догалары.
Ташлама, әнкәй,
ташлама
Мине изге
догаңнан
Ташласаң мине изге догаңнан Мин
бәхетле булалмам.
Тылсымлы да, шифалы
да
Әнкәмнең догалары – Догаларның
шатлык
кына
Китерә торганнары. Ташлама,
әнкәй,
ташлама
Мине изге догаңнан Ташласаң
мине изге
догаңнан
Мин бәхетле булалмам.
Кырыс ла тормыш
юллары, Авыр
ла дөньялары!
Хәлләремне
җиңеләйтә
Әнкәмнең
догалары.
Ташлама, әнкәй,
ташлама
Мине изге
догаңнан
Ташласаң мине изге
догаңнан
Мин бәхетле булалмам.
Кабатлыйм мин дә
әнкәйдән
Өйрәнгән
догаларны.
Җиткерермен
түкми-чәчми
Мин сезгә дә аларны. Ташлама,
әнкәй, ташлама
Мине изге
догаңнан
Ташласаң мине изге догаңнан Мин
бәхетле булалмам.
Шәүкәт Галиев “Туган тел” шигыре
Туган тел — иң татлы
тел,
Туган тел — иң тәмле тел.
Тәмле дип, телең йотма —
Туган телне онытма!
Без — Тукай оныклары
Халкым бер тумыш көндә дә
Тукаен онытмады:
Без — «Туган тел»дән туганнар —
Без — Тукай оныклары!
Р.Миңнуллин
“Туган тел” иң әйбәт шигырь,
“Туган тел” иң әйбәт җыр, “Туган
тел” иң әйбәт тел,
Туган тел әйбәт булганга
шигыре дә, китабы
да,
җыры да иң
әйбәттер.
Мәҗит Гафури “Ана теле” шигыре.
Үз ана телем - минем өчен матур, иң тәмле
тел; Үз
телем – үз әйберем – үз әйберем булган өчен ярата
күңел. Шул ана теле
белән мин мәкъсудымны аңлатам; Шул
ана теле белән “балам” диләр анам-атам. Шул
тел аркылы иман, уку, язуны өйрәнәм: Шул
тел аркылы укып-белеп булырмын чын
сердәш. Мин бала чакта
ук “әти-әни” дидем шул тел
белән. Әле дә шул тел белән
укыйм, язам һәм сөйләшәм, Шул
татар теле белән көйлим берәр көй
көйләсәм. Һәрвакыт шул тел
белән язган матур китап укыйм, Һәрвакыт
шул тел белән тарих укыйм, хисап укыйм.
Җырлы бию “Кәрия-Зәкәрия”
Бу - бик
яхшы укучы,
Бу - бик яхшы укучы.
Аның укуы яхшы - аннан үрнәк алыгыз,
Аның укуы яхшы - аннан үрнәк алыгыз.
Кушымта:
Кәрия-Зәкәрия коммая,
Кәрия-Зәкәрия коммая.
Кәри комма, Зәкәрия, Зәкәрия коммая.
Кәри комма, Зәкәрия, Зәкәрия коммая.
Бу - бик яхшы җырлаучы,
Бу - бик яхшы җырлаучы.
Аның җырлавы яхшы - аннан үрнәк алыгыз,
Аның җырлавы яхшы - аннан үрнәк алыгыз.
Кушымта.
Бу - бик яхшы биюче,
Бу - бик яхшы биюче.
Аның биюе яхшы - аннан үрнәк алыгыз,
Аның биюе яхшы - аннан үрнәк алыгыз.
Р.Миңнуллин “Үзем буласым килә”
“Улы белән әнисе” -
Син бик матур, әнием!
– Юк, син матуррак, улым! –
Син бик батыр, әнием! –
Юк, син батыррак, улым!
– Син бик яхшы, әнием!
– Юк, син яхшырак, улым!
– Син бик якты, әнием! –
Юк, син яктырак, улым! –
Әнием, озак тордың, Сагындым
сине бигрәк!
– Юк, улым, мин барыбер Сагындым
сине күбрәк!
Әхсән Баянов шигыре “Тел бирелгән”
Тел бирде миңа
әнием,
Әтидән аны алдым. Бишектән
башлап
ишеткән
Бу телне минем җаным.
Тел бирде миңа туганнар
Һәм якташларым
минем.
Бирде татар атлы халкым, Туган
җир, туган илем.
Әгәр булмаса телем
дим,
Ярты гына кеше мин. Әйтә
алмас идем
халкымның
Ватанымның исемен.
Булмаса телем, аңсыз мин, Һәм
гүяки җансыз мин.
Дөньяның серләрен
ача Алмас
идем ансыз мин.
Укытучы
сөйләгәнне
Ничек мин аңлар идем? Укыр
идем ничек
китап, Һәм
ничек язар идем?
Шушы тел өчен рәхмәт
тә Әйтә
алмас идем,хәтта.
Рәхмәтеңне дә, нәфрәтеңне
дә Әйтә
бел кирәк чакта.
Сиңа, миңа тел
бирелгән
Сөйләргә гел дөресен. Чыннан
ялганны
аера
Белергә без тиешле.
Тел бирелгән
гаделлекне Һәм
намусны
якларга.
Бирелгән илне, җирне
һәм... Телнең
үзен сакларга!
Укытучы.
Минем телем - Меңәрләгән
ишләре күк Моңлы
тел ул, Үзенә
җай, үзенә ятыш
Аның
көе:
“Рамай”лары,
“Гөлҗамал”ы,
“Балан”нары...(Р.Фәйзуллин)
“Балан” җыры Х.Мөдәррисова
шигыре, татар халык көе
Кара урман, сары алан Коела
кыңгыраулар.
Мәк гөледәй кызыл
балан,
Каерып
сындыралар.
Кушымта.
Әнкәй күңеле елап кала
–
Ник аны
сындыралар?
Баланнар бит коелмыйлар,
Коела кыңгыраулар.
Баланны өзәләр
бит
Җепләргә тезәләр
бит
Ятып елар чаклар
була
Үзәкне өзәләр
бит. Кушымта.
Колакта чыңлый
һаман
Эндәшә кебек
әнкәм:
“Авыр чаклар бик күп
була,
Түзәргә кирәк балам!”
“Уйлан бала!” Кадим Аралбай шигыре
Уйлан, ана, уйлан, ата, уйлан, бала, Гомер
сөрү һәр буынны уйга сала. Вакыт
дигән аргамакның
ялларына
Ипләбрәк тотынмаган - авып кала.
Уйлан, ана, уйлан, ата, уйлан, бала,
Туган телең – җитез уктай, татлы
балдай,
Язмышкае киләчәктә кем кулына
Торып кала – бүген каты уйга сала. Уйлан,
ана! Уйлан, ата! Уйлан, бала!
“Әнкәм теле” Р.Әхмәтҗанов шигыре.
Бергәләп җырлыйк туган тел
җырын,
Кечкенә чакта җырлаган
кебек.
Һавада – кояш, җирдә - туган
тел
Булмаса әгәр - зураймас идек.
Сөенеп җырлыйк туган тел
җырын,
Онытканнарның бәгырен
телеп.
Мин ятим түгел икән әле,
дип, Сабыйлар
иртән уянсын көлеп.
“Туган тел” җыры. Г.Тукай
сүзләре, Халык көе.
И туган тел, и матур тел, әткәм-әнкәмнең
теле!
Дөньяда күп нәрсә белдем син туган тел аркылы.
Иң элек бу тел белән әнкәм бишектә
көйләгән,
Аннары төннәр буе әбкәм хикәят сөйләгән.
И туган тел! Һәрвакытта ярдәмең берлән
синең,
кечкенәдән аңлашылган шатлыгым, кайгым
минем.
И туган тел! Синдә булган иң элек кыйлган
догам:
ярлыкагыл, дип, үзем һәм әткәм-әнкәмне, ходам!
Оставьте свой комментарий
Авторизуйтесь, чтобы задавать вопросы.