Сочинение на родном башкирском языке "Атнабай"

Әнғәм ағай  “Мин был ерҙе матурларға тыуҙым” тип аталған шиғырында бәхет өсөн көрәшеп йәшәргә саҡыра:

Ҡайғыларҙы ҡайырып ырғытам да
Утҡа һалам уның ояһын:
Кеше бәхет менән йоҡлаһын да
Яңы бәхет менән уянһын.

(“Мин был ерҙе матурларға тыуҙым”.)

“Ҡара икмәк” шиғырында илебеҙ тарихында булған хәл-ваҡиғаларҙы онотмайынса, фиҙәҡәр хеҙмәт менән  икмәк ҡәҙерен аңлап йәшәүгә өндәй:
                                      Онотмайыҡ йәйге селләләрҙә

Ең һыҙғанып кемдәр иккәнен,

Онотмайыҡ бәрәкәтле ерҙең,

Ҡара ерҙең ҡара икмәген!

  “Зәңгәр күккә ҡарап...” шиғырында тыуған ерҙең сихри көсө, әсә кеүек ҡәҙерле булыуы, йәшәүгә көс биреүе һүрәтләнә. Әҙиптең бик күп, бик күп шиғырҙары минең йөрәк түренә урынлашты. Ошо юлдарҙы уҡып үткәс йәшәйештең бик еңелдән булмауын, һынауҙар, ҡыйынлыҡтар килеп тороуон аңланым. Ә иң мөһиме - Әнғәм Ҡасим улының шиғри юлдары йәшәүгә йәм, дәрт өҫтәүенә инандым.

Атнабайҙың шиғырҙарын уҡығас, уның ижадын белмәгән кешеләргә лә уны, ижадын төҫмөрләүе ауыр түгелдер. Башҡортостандың халыҡ шағиры Назар Нәжми:  “Атнабаевтың 50 йәшлегенә сыҡҡан шиғри томын уҡып ҡарағас, үҙемә бер яңылыҡ асҡандай булдым: ул китап серһеҙ бер сер ине. Серһеҙлеге шунда — барлыҡ шиғырҙар, үҙе уҡығандары ла, үҙем генә уҡығандарым да таныш,”- тип яҙҙы. Эйе, хөрмәтле таныш булмаған танышым, киләсәктә Әнғәм Ҡасим улының шиғырҙарын уҡырһың, өйрәнерһең. Тормош серҙәрен, байлығын, мәғәнәһен һин дә үҙең өсөн асырһың тип уйлайым.

 Ғорурланам Атнабайҙар  үткән урамдарҙан уҙыуыма, улар һөйләшкән - туған телде белеүемә һәм һөйөүөмә! Ошо хистәр, уйҙар менән хатымды тамамлайым, ә яҡташтарым ижады алдында баш эйәм! Әнғәм Атнабаевтың ижады үлемһеҙ, ул был ерҙә тыуған, мәңге ошо ерҙә йәшәйәсәк!