Сочинение на тему:"Ана образы"

Үзе кояш, үзе яңгыр ява…

Кайтып киләм туган өемә,

Әни чыккан мине каршыларга,

«Балам кайта», дип сөенә.

Әле өйгә кереп җитмәгәнмен,

Китәремне, ахры, уйлый ул:

Кояш чыккан кебек елмая да

Яңгыр яуган кебек елый ул, -

Минем әни әнә шундый ул.

Укучылар, ни өчен шагыйрьнең әнисе бер елмая, бер елый?

Укучы. Шагыйрь әнисен, туган өен сагынып кайтып килә, ә әни баласын каршыларга чыккан. Улы кайту сөенеченнән ул кояш кебек елмая, шул ук вакытта, тагы китәрен уйлап боега. Әнгам Атнабаевның күп вакыты юлларда үтә шул.

Укытучы. Үз әнисенә шундый матур юллар багышлаган, сәхнәләрдә гәүдәләндергән, дан җырлаган башка шагыйрь бар микән? Шагыйрьнең әнисенә булган сөю һәм рәхмәт хисләре шигырьләренә генә сыеп бетми. Драматургның «Балакайларым», «Юллар өзелгән вакыт», «Ул кайтты» драмаларындагы ана образдарының прототибы булып Мәрзия апа – Әнгам Атнабаевның үз әнисе тора. Бу образларга ул Мәрзия апаның ирсез тол калып, төрле авырлыкларга баш ими, балаларын авыр сугыш елларында исән – имен алып калып, һәр кайсын яхшы кешеләр итеп тәрбияләп зур тормышка аяк бастыру, сабыр, олы йөрәкле, эшчән, мәрхәмәтлелек сыйфатларын берләштерә.