Баяндама "Ұлағатты ұстаз бейнесі"

                     Ұлағатты ұстаз бейнесі

                                                  «Мұғалім мен ұстаз да бар айырма,                                                     

                                                   Бір шындықты айтайын сол жайында...»

     «Мұғалім – мектептің жүрегі,ол күннің құдіретті сәулесі секілді», - деп К.Д. Ушинкий айтпақшы, қандай заманды бастан өткерсек те, өзгермейтін, бағасы ешқашан арзандамайтын бір ұлылық бар. Ол – ұстаз әлемі, ұстаз ұлылығы.

    Ел баласының қамын жеп, сәулелі жұлдыз іздеген жандар шоғыры сонау  Ыбырай, Ахмет сынды ұлт тарландарының тұсында-ақ: «Қараңғылық жойылсын», - деп ұрандап, байтақ қазақ даласын біліми көлеңкеліктен  құтқарудан басталған.  Надан молданың шыбығынан арылып, нұрлы жолдың көші басталысымен қазақ сахарасына «Ұстаз» түсінігі кеңінен тарай бастаса керек.

«Ұстаз болу – жүректің батылдығы,

Ұстаз болу – сезімнің ақындығы,

Ұстаз болу – мінездің күн шуағы,

Азбайтұғын адамның алтындығы, -

деп ақын жырлығандай, ұстаз әр адамның өміріндегі естелігі өшпес, саналы тұлға.

    Заманауи түсінікке салсақ, «Мұғалім», «Ұстаз» сөздерінің түсінігі өзгеше ажыратылады. Иә, ол – шындық, кез келген кез келген білімді адам мұғалім бола алады, ал ұстаз атау екінің біріне беріле салмайтын қасиет. Ұстаз болу – тұла бойдағы ұстаздықтың нәтижесі, ал ұлағатты ұстаз деп кімді атаймыз? Ел баласының ертеңін ойлаймын деп өз баласының жанына терең үңілуге уақыт таппайтын, алтын басына ақ түсірген жанды – ұстаз деп тануға болады.

     Ұстаздықтың бірінші сипаты – батыл бейне.

     Шәкірт санасына үлкен із қалдыру үшін ең алдымен білім керек. Көкіректе ой самсап тұрғанымен, оны жеткізетін сана болмаса, ұстаз дәрісі далаға аққан судай емес пе?

     Екінші сипаты – білімді жан. Әр баланы өзінің баласынан кем көрмей, нұрлы жүзбен бауырына басқан мұғалім ғана шәкіртке сүйікті жан бола алады. Бала тағдыры тек жарқын сәттерден емес ағаттықтардан  да тұрады. Өз шәкіртінің әр ісіне байыппен қарап, бала тілін таба білу  арқылы оқушы қателігінің сырын ұғынуға болады. Бұл- ұстаздың үшінші сипаты.

    Ұстаз – мейірімі бейне. Ал, еңбек басты нәрсе – өз кәсібіне деген адалдық. Жұмысты ақшаға бола істеуге болады....Ұстаздың ақша үшін тер төгуі – ағартушылық қасіреттің бастауы деп санаймын.Өз кәсібін сүйе алмаған жанның кәсіби білімі де жетіле алмайды.Әрқашан ұлағатты ұстаздар өмір жолымыз да молынан жолықсыншы!