Авторское стихотворение "Тукай истәлегенә"

Тукай истәлегенә

Моңлы җырың бала чактан истә,

“Туган телең” аша таныштык,

Һәйкәлеңә гел чәчәкләр куеп,

Син – Тукайны белеп без үстек.

Күп укыдык синең шигырьләрне,

Күңелләрдә җыр һәм моң ага!

Синең белән халкың – горурлана,

Туган илең - сине юксына...

Язмыш сине ач-ялангач йөрткән,

Йөрәгеңнән саркып кан тамган, -

Шул чакта да – газиз халкым диеп,

Ак өметләр алга атлаткан.

Кырлай якларыннан җилләр иссә

Син Тукайдан сәләм шикелле.

Гомерләрең дустым кыска булган

Шигырьләрең булсын гомерле!..