"Жеңісім саған, Жас Ұлан" жеңіс туралы мақала

Жеңісім саған, Жас Ұлан

     Осыдан біраз жылдар бұрын соғыс оты лаулады. Соғыс бірнеше жылдар бойы жалғасын тапты. Біздің елімізден жандарын шүберекке түйіп, намыстарын бермейтұғын батыл, ержүрек ерлерімізбен қоса ақ жаулықты аналарымыз, көздері мөлдіреген аруларымыз соғысқа аттанды. Олар болашақ ұрпақтың қамы үшін жандарын құрбан етті. Соғыс – нағыз найзағайлы бұлт секілді еді. Сол соғыстан оралған адамдардан қазіргі күні санаулы ғана адам қалды. Олар өздерін ойламады. Ата-анасы, баласы жыласа да, келешек ұрпақ жыламасын деген оймен жүрді. Осы күні біздің бейбіт өмір сүріп жүргеніміз осы жауынгерлеріміздің арқасы деп білемін. «Жеңіс» деген сөздің астында талай адамның көз жасы, талай адамның жан кешуі жатыр. Біз әрбір арайлап атқан таңымызды қуанышпен қарсы алғанымыз үшін сол батыр бабаларымызға алғыс айтуымыз қажет. Міне, сұм соғысқа менің де ауылымнан көптеген адамдар аттанып, өмірлерін жау қолына қиды, елге аман-есен оралғандары да бар. Елге аман оралып, бүгінгі күнге дейін өмір сүрген ауылымның соңғы солдаты Өрікбайұлы Сүлеймен ата. Сүлеймен ата соғыста ерен еңбегімен елімізді жау қолынан азат етуге барынша үлес қосқан батыр болған. Соғыстан кейін де үйде қарап отырмай совхоздың малын бағып, бақташы болған. Біз, мектеп ұландары үнемі батыр атаның отбасына барып, хал-жағдайын сұрап сұхбаттасып отыратынбыз. Мектепте өткізілетін шараларға шақырып, атаның қызықты оқиғалары мен соғыста көрген қасіретін тыңдайтынбыз. Соғыс ардагері Сүлеймен ата  биылғы жылдың ақпан айының 19 – ы күні 91 жасқа қараған шағында дүниеден озды. Біз жас ұландықтар соғыс ардагерлерін есімізден шығармай үнемі еске ала отырып, жарқын болашақтың саналы азаматы болуы тиіспіз.

Сейтмұрат Перизат Жалағаш ауданы, Ақсу ауылы, №116 орта мектептің 7 сынып оқушысы, «Жас ұлан» ұйымының мүшесі