Отбасындағы рухани-адамгершілік тәрбие Эссе

                                «Отбасындағы адамгершілік тәрбие»

                                                              Жанашева Алтын Нағыметқызы

                                                             Қызылода облысы Жалағаш ауданы

                                                              № 201 орта мектеп – лицейінің

                                                              Өзін-өзі тану пәні мұғалімі.

        ҚР Президентінің жарлығымен Қазақстанда қыркүйек айының екінші жексенбісі «Отбасы күні» деп белгіленгені мәлім. Дана халқымызда «Отан-отбасынан басталады» деген жақсы бір қанатты сөз бар. Отбасы ошақтың үштағаны сияқты.  Олар – әке, ана, бала. Үшеуінің бірлігі – отбасының бірлігі. Баланың болашақта жақсы азамат болып өсуі, жан-жақты тәрбиелі болуы отбасында берілетін  адамгершілік тәрбиеге байланысты. Отбасында адамгершілік тәрбиені қалай жүзеге асыруға болады?

   Менің ойымша  отбасында бала тәрбиені тек ата-анадан алады. Ата-ана бала үшін үлгі болуы керек. Отбасындағы тәрбие қандай болса, бала да ұшқанда соны алады. Отбасындағы баланың басты ұстазы- ана-анасы.

    Балалардың мінез-құлқына кері әсер ететін ата-аналардың қарым-қатынас типтеріне тоқталған болсақ, орынсыз қамқорлық, орынсыз  жұмсақтық шынымен бала тәрбиесіне әсер етеді екен.

Баланы үнемі өбектеп айтқанын жасап, тілегін орындай берген сайын баланың өзіне деген жауапкершілігі болмайды. Үнемі ата-ананың қамқорлығын күтіп отырады. Мен отбасымда төрт бала тәрбиелеп өсірген анамын.  «Мен өз балаларымды қалай тәрбиеледім?» деген сұраққа ойландым. Оларды кішкентайынан үлкенді сыйлауға, бір-біріне қамқор болуға және ата-анаға  көмек көрсете білуге тәрбиеледім  деп ойлаймын. Өйткені балаларым үшін ұялған кездерім болған жоқ. Қайта олардың жетістіктері үшін қуанып, мақтан етіп келемін.

    Мектепте де ата-аналар жиналыстарында ата-аналардың  бала тәрбиесіне үнемі көңіл бөліп отыру керектігін ескертіп отырамын.

     Баланы ақылға құлақ қоятын, тілалғыш ету үшін ең алдымен ынтымақтастықа әрекет етіп, үлкендердің өзі, өзін-өзі жақсы мінез-құлыққа тәрбиелеуі тиіс деген пікірді құптаймын. Отбасы болған соң ыдыс-аяқ сылдырламай тұрмайды. Ал бала үшін бұл өте маңызды. Баланың ер жетіп өсуі, бойындағы алғашқы адамгершілік белгілері отбасында өрбиді,  туған үйдің жылуы-оның көкірегінде ұзақ жылдар бойы сақталады. Сондықтан балаға отбасында берілетін тәрбие өте маңызды. Отбасының әрбір мүшесі, өзара жақсы қарым-қатынаста, сыйластықта өмір сүрсе баланың дамуына оң әсерін тигізеді.  Ата-ана – бала тәрбиесінің қамқоршысы, өнегесі.

   Әр отбасының тірегі , жүрегі және тілегі болады. Тірегі – отағасы, жүрегі –   отанасы, тілегі – балалары, яғни ұрпағы. Тірегі – ер азаматы мықты, жүрегі – анасы ақылды болса,онда тілегі – ұрпағы ұлағатты болады.